از دیدگاه متکلمان و فقیهان حفظ و حراست از دین، جان، مال، نسَب و عقل از اهداف و مقاصد شریعت است. این مسئله نشانگر آن است که امنیت به معنای وسیع آن مورد توجه قانونگذار حکیم بوده؛ بدین معنا که امنیت جانی، مالی، عِرضی و عقیدتی فرد و جامعه، فلسفه اصلی احکام شریعت در زمینههای مختلف فردی و اجتماعی است. این مقاله عهدهدار تبیین این مسئله، با مروری بر مجموعه احکام و قوانین شرعی در سراسر فقه است. شناخت حکمت مورد نظر قانونگذار در جعل و تشریع هر یک از احکام شریعت از آن رو اهمیت دارد که فرد و جامعه را در راستای تحقق و اجرای احکام و منطبق بر مقاصد شریعت یاری میکند. فرد و جامعهای که بداند تکلیفی که انجام میدهد دستیابی به کدام مقصد و مقصود را دنبال میکند، با فرد و جامعهای که از هدف تشریع جاهل یا غافل است، تفاوت اساسی دارد. در این مقاله پارهای از احکام و قوانینی که با هدف تأمین امنیت در ابعاد مختلف فردی و اجتماعی تشریع شده، با استناد به منابع اصیل استنباط و با روش تحلیلی شناسایی شدهاند.