از وظایف فقه اسلامی و از اصلی‌ترین کارکردهای دولت اسلامی، ایجاد امنیت و جلوگیری از ناامنی و شورش است. امنیت روانی، بعد نرم‌افزاری امنیت است که به مدد آن شهروندان احساس میکنند محیط زندگیشان، آرام و دور از آسیب و تهدید است. این مقوله خود را در همۀ ساحت‌های زندگی نشان میدهد. این نوشتار به سازکارهایی از فقه میپردازد که به طور مستقیم بر ایجاد و تثبیت امنیت روانی اثرمی‌گذارند. فرضیۀ مقاله این است که با تمهیدهایی نظری مانند لحاظ‌کردن نوع روابط میان امنیت روانی با خودشکوفایی، اخلاق، سرمایۀ اجتماعی، عدالت سیاسی و ایمان، می‌توان سازکارهای امنیت روانی در فقه سیاسی را در اموری چون حفظ حریم خصوصی شهروندان، جلوگیری از نشر کتب ضلال، قاعدۀ حرمت جان، مال و آبروی مسلمان، حاکمیت قانون، اصول برائت و صحت و مقابله با محارب، رصد و پی‌جویی کرد. این تحقیق با روش توصیفی-تحلیلی و بهره‌گیری از روش مرسوم فهم نصوص در حوزه انجام شده است.
)