ولایت و حاکمیت فقیه و مجتهد جامع الشرایط در عصر غیبت از دیرباز در فقه امامیه مطرح و مورد بحث بوده که مهم ترین دلیل نقلی آن مقبولة عمر بن حنظله است. بسیاری از عالمان روایت را به لحاظ سند معتبر دانسته و آن را مقبوله تلقّی کردهاند، ولی گروهی تعدادی از رجال سند را ضعیف شمرده و مقبوله بودن آن را نیز انکار کردهاند. اصل دلالت روایت بر ولایت فقیه نزد آنان مسلّم ولی گسترة ولایتی که از روایت فهمیده میشود مورد اختلاف است. اقوال مربوط به مقصود روایت را میتوان در چهار دیدگاه خلاصه کرد. این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی دیدگاه اندیشمندان فقه را دربارة سند و دلالت مقبولة عمر بن حنظله بررسی کرده و بدین نتیجه رسیده است که همة رجال سند ثقهاند و تضعیف محمد بن عیسی، داود بن حصین و عمر بن حنظله از رجال سند قابل دفاع نیست و وثاقت صدوری روایت را نمیتوان انکار کرد و از بین دیدگاههای رایج پیرامون دلالت روایت، دیدگاه چهارم یعنی ولایت مطلقه فقیه درست و اشکالهای وارد شده بر آن مردود است. بنابراین مقبوله عمر بن حنظله یکی از مهمترین ادله روایی در جهت اثبات ولایت مطلقه فقیه میباشد.