@article { author = {ارسطا, محمد جواد and دشتی, محمد تقی and گودرزی, احمد and زابولی زواره, فاطمه}, title = {بررسی استئثار در حکمرانی از منظر آموزه‌های اسلامی و نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران}, journal = {فقه حکومتی}, volume = {6}, number = {11}, pages = {7-32}, year = {2022}, publisher = {محمد جواد ارسطا}, issn = {}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {استئثار در حکمرانی به معنای مقدم داشتن خود و وابستگان بر دیگران در بهره‌مندی از موقعیت‌ها، امکانات و اموال عمومی، توسط کارگزاران حکومت است. نظر به اهمیت این بحث و آثار و نتایج آن به عنوان یکی از مهم ترین آسیب های حکمرانی، نوشتار حاضر به روش توصیفی - تحلیلی در پی پاسخ به این سؤال است که مواجهه آموزه‌های اسلامی و نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران با استئثار در حکمرانی چگونه است؟ بررسی موضوع نشان می‌دهد که آیات و روایات متعددی به نهی قاطع از استئثار پرداخته و آن را از آفات حکمرانی و زمینه‌ساز بروز فساد و حتی انحطاط حکومت دانسته‌اند. هم‌چنین با عنایت به مصادیق استئثار، نظیر انحصارطلبی، ویژه خواری، رانت، رشا و ارتشاء، احتکار و اختلاس؛ نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران نیز به انحاء مختلف در قانون اساسی و قوانین و مقررات، بر ممنوعیت استئثار تأکید دارد. لکن به دلیل ضعف‌ها و خلأهای تقنینی و اجرایی، به علاوه نقایص فرهنگی و اجتماعی و عدم پایبندی کامل برخی از کارگزاران نظام به لوازم «حسن الولایه» یا «حکمرانی خوب»؛ اجرای کامل اصل ممنوعیت استئثار در کشور، با مشکلاتی مواجه می‌باشد که در این مقاله برخی پیشنهادهای کاربردی برای رفع آن ارائه گردیده است.}, keywords = {"استئثار"," انحصارطلبی","حکمرانی","منابع فقهی","نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران"}, url = {https://fh.smhi.ir/article_145275.html}, eprint = {https://fh.smhi.ir/article_145275_066b5d755a8f9d27dd12514a1894d839.pdf} }